Ονειρεύτηκα…

(Από Νίκο Αξιώτη) :

9/5/2010

…κι εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο .Και ξαφνικά στο όνειρό μου δεν ήταν πια Απρίλης .Ακαθόριστη εποχή .Βροχή ,πολύ ζέστη ,γύρω μου χιόνι κι εγώ γυμνός .Από μακριά βουή και θόρυβος .Δεινόσαυροι !Σκόνη και τεράστια ζώα έρχονται καταπάνω μου .Τρέχω ,ιδρώνω ,λαχανιάζω και τρέχω .Και όλο και πιο κοντά μου .Κι εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο .Και ήταν taboo .Ήταν απαγορευμένο όνειρο .Δεν επιτρέπεται κανείς να δει τέτοιο όνειρο .Κανείς !Κι εγώ το είδα και περικυκλώθηκα από δεινόσαυρους .Και ο Απρίλης έγινε Δεκέμβρης ,Ιούνης και Σεπτέμβριος μαζί .Και προσπάθησα να ξυπνήσω …αλλά μάταια .Αυτή ήταν η τιμωρία μου .Να κοιμάμαι .Και τα μάτια ανοιχτά αλλά κοιμάμαι .Ονειρεύτηκες έναν καλύτερο κόσμο ;Μια φωνή βροντερή μου φωνάζει !Κοιτάζω γύρω μου και ξαφνικά μόνος .Σχεδόν μόνος .Πατάω σε πτώματα κι όμως μυρίζει τόσο όμορφα .Στα όνειρα ο θάνατος γίνεται πιο γλυκός .Δε φοβάμαι !Τώρα πια τιμωρήθηκα γι’ αυτό κι έτσι συνεχίζω να ονειρεύομαι έναν καλύτερο κόσμο .Και ξαφνικά τα πτώματα γίνονται λουλούδια .Και γρασίδι και δέντρα και μαργαρίτες και τουλίπες και τριαντάφυλλα και τυχερά τετράφυλλα τριφύλλια .Κόβω ένα και το ρίχνω στο ποτάμι .Και κολυμπάει μόνο του και φτάνει στη θάλασσα .Κι όσο πιο μακριά πάει τόσο πιο μεγάλο γίνεται .Και ξαφνικά γίνεται ουρανός .Και βρέχει .Βρέχει όνειρα άλλων ανθρώπων .Τα βλέπω ,τα αγγίζω .Τα ονειρεύομαι κι εγώ .Και είναι τα όνειρα όσων ονειρεύτηκαν έναν καλύτερο κόσμο .Και τώρα πια δεν είμαι μόνος .Είμαστε πολλοί !Χιλιάδες όνειρα σαν ένα .Σαν βροχή .Σαν χαλάζι σκέψεων .Δεν παραδέχτηκα ποτέ πόσο ονειροπόλος είμαι και τώρα σα να βρήκα ένα τεράστιο κλειδί να ξεκλειδώσω τη μιζέρια μου .Ονειροπόλος !Τι όμορφη λέξη !Περίμενα να τιμωρηθώ για να παραδεχτώ ότι μου αρέσει .Και οι δεινόσαυροι έγιναν πεταλούδες .Και πετάνε γύρω μου και με ανεβάζουν ψηλά για να δω και τα άλλα όνειρα που δεν κατάφεραν να πέσουν .Τώρα καταλαβαίνω γιατί όταν βρέχει ονειροπολώ .Κάθε σταγόνα κι ένα όνειρο .Και πόσο μοιάζουν τα όνειρά μας ;Και πόσο διαφορετικά είναι ;Ένας ουρανός γεμάτος όνειρα !Και πάνω απ’ τα σύννεφα …όνειρα .Και πάνω απ’ τα όνειρα …κι άλλα όνειρα .Όνειρα ανθρώπων που έφυγαν .Ανθρώπων που ονειρεύτηκαν αλλά δεν πρόλαβαν να το πουν .Κι όμως ονειρεύτηκαν .Και τα όνειρά τους είναι εδώ .Τα κρατάω στα χέρια μου .Και έχουν όγκο .Και τα ακούω .Ακούω τις φωνές τους .Ακούω να τα διηγούνται .Ήταν λέει σα να μάκραινε ο δρόμος …και …ήμουν λέει σε ένα κάστρο …και …σ’ αυτό το όνειρο ήσουν εσύ αλλά δεν ήσουν …και …ήμουν λέει πλούσια ντυμένος κι εσείς κλαίγατε …κι άλλα κι άλλα που μοιάζουν τόσο αληθινά !Είμαστε πλασμένοι από το υλικό που γίνονται τα όνειρα .Ζούμε σε ένα όνειρο .Και το φτιάχνουμε εμείς με τις σκέψεις μας ,με τα λάθη μας ,με τις πράξεις μας ,με την αναπνοή μας .Και ξύπνησα και ήθελα να στο διηγηθώ αλλά δεν ήσουν εκεί !Ονειρευόσουν τον δικό σου καλύτερο κόσμο .Θα τα πούμε αύριο βράδυ …κοιμήσου τώρα …