Ο Έβδομος Σύνεδρος part2

(Από Bellangelo) :

Σκηνή ονείρου,κατάλληλη μουσική για μία τέτοια σκηνή,μια πολύ όμορφη ξανθιά γυναίκα παίζει με το μικρό της αγοράκι,εκείνο κρύβεται στα δέντρα κι εκείνη κάνει πως δεν το βλέπει και το προσπερνά εκείνο ορμάει πάνω της και ανεβαίνει στην πλάτη της!Αυτή το αρπάζει,το γυρνάει μπροστά και το γεμίζει φιλιά,στο πρόσωπο στο λαιμό,στα μαλλιά,γέλια,χαμόγελα,ευτυχία!Το σκηνικό αλλάζει,σκοτεινιάζει,η γυναίκα κοίτεται ανήμπορη στο κρεβάτι,χωρίς μαλλιά,είναι φανερό πως υποφέρει!Ανοίγει η πόρτα μπαίνει τρέχοντας ο γιος της που εχει κάπως μεγαλώσει!Ανεβαίνει πάνω της εκείνη πονάει αλλά με μια γρήγορη κίνηση αρπάζει μια ξανθιά περούκα δίπλα από το κομμοδίνο και τη φοράει όπως όπως!Υποφέρει αλλά σφίγγει τα δόντια,χαμογελάει και αγκαλιάζει το παιδί της,το φιλάει στο κεφάλι και βουρκώνει!!

Επόμενη σκηνή,σαλόνι,μπαλόνια,παιδιά χαρούμενα,τούρτα με 7 κεριά αναμμένα ο μικρός Νικόλας τα σβήνει…”Να ζήσεις Νικόλα και χρόνια πολλά..(το τραγουδάκι ακούγεται περίεργα σα θρίλερ,σε μια γωνία η μητέρα σε αναπηρική καρέκλα,χαμογελάει πικρά και κλαίει,η αδερφή της μία μεσόκοπη αλλα καλοβαλμένη κυρία την ακουμπάει με τρυφερότητα στον ώμο)!!Επόμενη σκηνή η μητέρα ακίνητη στο κρεβάτι,η αδερφή προσπαθεί να κρατήσει τα δάκρυά της το παιδί μπαίνει κρατώντας τα δώρα του,”Σσσστ ,του λέει η θεία του ,η μαμά είναι κουρασμένη και κοιμάται,ετοιμάσου να πας στη γιαγιά σου που θα σε περιμενει με πολλά δώρα!!Ναι καμάρι μου???”(Η ξαδέρφη του το πιάνει από το χέρι και το βγάζει από το δωμάτιο,εκείνο ακολουθεί εντελώς απρόθυμα έχοντας καρφωμένο το βλέμμα στην ακίνητη μητέρα του!!)
Επόμενη σκηνή ,κηδεία κλαμμένα πρόσωπα ,3 αγόρια με μαύρα,ο μικρός πουθενά,το φέρετρο κατεβαίνει και χάνεται…………….σκοτάδι!!

Επόμενη σκηνή το δωμάτιο της μητέρας,το κρεβάτι στρωμένο,η πόρτα ανοίγει,ο μικρός ξεχύνεται μέσα σα σίφουνας κρατάει τα αγαπημένα της λουλούδια,άσπρα τριαντάφυλλα.σταματάει απότομα, τα τριαντάφυλλα πέφτουν στο πάτωμα και γίνονται κατακόκκινα,σα να στάζουν αίμα,το χαμόγελο σβήνει και παγώνει για αρκετά δευτερόλεπτα κοιτώντας το άδειο κρεβάτι,μπαίνει η γιαγιά του,αυτό κλάιει ”που είναι η μαμά μου τί την κάνατε???(αρχίζει να χτυπάει τη γιαγιά του,βρίσκεται σε αμόκ,εκείνη προσπαθεί να το ηρεμήσει το αγκαλιάζει σφιχτά, αυτό σε λίγο αποκαμωμένο παραδίδεται στην αγκαλιά της)!!Εκείνη κλαίει και το φιλάει στο κεφάλι χαιδεύοντάς το συνέχεια!!
-Γιατί έφυγε γιατί με άφησε???Νόμιζα οτι με αγαπούσε ,λέει με αναφιλιτά σχεδον ξεψυχισμένα,
-Σσστ μην το ξαναπείς αυτό η μαμά σε λατρεύει και δεν σε άφησε,δε θα σε άφηνε ποτέ,έπρεπε να φύγει γιατί έτσι θέλησε ο Θεός, την αγαπούσε και την πήρε εκει ψήλα κοντά του..
-Κι εγώ ??Εγω δεν την αγαπάω??Έπρεπε να μου την πάρει??Τον μισώ,τον μισώ,τον μισώ και άρχισε να τρέχει,στη σκάλα γλιστράει και πέφτει χτυπώντας το κεφάλι του στο σκαλοπάτι………………………………………………………………………………
Το απόλυτο σκοτάδι……………………….ξαφνικά δυο μάτια ανοίγουν,θολό φως, μία θολή φιγούρα μπροστά στο πρόσωπο που άνοιξε τα μάτια…
-Είσθε καλά κύριε???
-Τι έγινε?Που βρίσκομαι?Εσείς ποιός είσθε΄?
-Μην ανησυχείτε,είσθε σε καλά χέρια!Είσθε στο νοσοκομείο κι εγω είμαι ο εφημερεύων γιατρός!!
-Τι συνέβει?
– Σπάσατε το ποτήρι που κρατούσατε με συνέπεια να κοπείτε και να χάσετε πολύ αίμα!Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χάσετε τις αισθήσεις σας και να σας βρουν λυπόθυμο στην τουαλέτα του κτιρίου όπου βρισκόσασταν!!Σας κάναμε επτά ράμματα και…
-Επτά???
-…Ναι…επτά…γιατί ρωτάτε??
-Τίποτα μη δίνετε σημασία!!Ποιός με έφερε εδώ??
-Εγώ κύριε Νίκο,πετάχτηκε ενας ψηλόλιγνος κύριος,γύρω στα 30
– Ποιος είσθε εσείς?
-Μα δε με θυμάσθε?Είμαι ο Σπύρος Νικολάου,ο συντονιστής της συνεδρίας,στο κέντρο συμβουλευτικής και υποστήριξης…
-Α μάλιστα..Σας ευχαριστώ πολύ!!Μπορώ να φύγω τώρα?
-Δυστυχώς δε νομίζω ότι μπορείτε κύριε Νίκο,απάντησε ο κύριος Σπύρος.
-Και γιατί αυτό?Αισθάνομαι μια χαρά!!Τι λέτε κι εσεις γιατρε???
-Από κλινικής άποψης είσθε μια χαρά και δε βρίσκω το λόγο να παραμείνετε στην κλινική αλλά…
-Αλλά τι??(απάντησε όλο απορία ο κύριος Νίκος)
-Αλλά δυστυχώς πρέπει να παραμείνετε όλοι εδώ για ανάκριση..(απάντησε ένας άλλος κύριος,ψηλός,γεροδεμένος με ένα μεγάλο μαύρο μουστάκι και με μια σβησμένη πίπα στο στόμα)
-Εσείς πάλι ποιος είσθε?(ρώτησε ο κύριος Νίκος φανερά ενοχλημένος)
-Ναι παρέλειψα να συστηθώ..ονομάζομαι Κωνσταντίνος Παναγιώτου,ανακριτής…
-Και για ποιά ανάκριση μιλάτε?Για ένα επιπόλαιο κόψιμο?Μα σας είπαν ήδη ότι ήταν ατύχημα.Απλά πίεσα πολύ δυνατά το ποτήρι με αποτέλεσμα να σπάσει και…..
-Όχι κύριε δεν πρόκειται γιαυτό….μακάρι να ήταν μόνο αυτό…
-Αλλά τί άλλο???(επικράτησε σιωπή αμηχανίας,εκείνη τη στιγμή ο κύριος Νίκος ανασηκώνεται στο κρεβάτι του και άρχισε να παρατηρεί το δωμάτιο.Εκεί υπήρχαν εκτός από τον ανακριτή,το γιατρό και τον κύριο Σπύρο και οι υπόλοιποι 6 σύνεδροι,φανερά καταβεβλημένοι και ανάστατοι)
-Μα τι συμβαίνει επιτέλους??Θα μου εξηγήσει κανείς ή θα με τρελάνετε(ούρλιαξε με αγανάκτηση ο κύριος Νίκος)
-Ηρεμήστε κύριε και θα σας εξηγήσω…τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά…Δίπλα σας,στην τουαλέτα του κτιρίου.βρέθηκε…
-Βρέθηκε τί??Για όνομα του Θεού θα με σκάσετε…τι βρέθηκε δίπλα μου???
-Βρέθηκε ένα πτώμα!!!!!!!!!!!!
-Πτώμααα???(ψέλισε σχεδόν λυπόθυμος ο κύριος Νίκος)
-Ναι δυστυχώς πτώμα και όπως καταλαβαίνετε δεν μπορει να φύγει κανείς..
-Και γιατί δεν μπορεί να φύγει κανείς?
-Γιατι θεωρείσθε όλοι ύποπτοι!!
-Θα αστειεύεσθε φυσικά….
-Σας παρακαλώ πολύ κύριε δε συνηθιζω να αστειεύομαι με τη δουλειά μου!!
-Καλά συγνώμη αλλά εγώ γιατί είμαι ύποπτος αφού με βρήκατε λυπόθυμο…πώς θα μπορούσα να..
-Ναι κύριε αλλά δεν ξέρουμε τί κάνατε πριν χάσετε τις αισθήσεις σας,…
-Είσθε τρελοί όλοι…αφήστε με να φύγω(και όρμηξε προς την πόρτα..δύο αστυνομικοί έσπευσαν κατά πάνω του ακινητοποιώντας τον και του πέρασαν χειροπέδες)
-Λυπάμαι κύριε αλλά ως ο έβδομος και τελευταίος σύνεδρος και λόγω του ότι το πόρισμα του ιατροδικαστή τοποθετεί το φόνο γύρω στις 7 παρά με 7:10 και λόγω του ότι βρέθηκε δίπλα σας το πτώμα…θεωρείσθε ο κυρίως ύποπτος!!!!!!!!!!!!!!Λυπάμαι αλλά είμαι αναγκασμένος να σας συλλάβω..